Toen ik mezelf kwijt was... en een atelier vond

Soms zijn er van die momenten in het leven waarop je ineens denkt:
Wacht even… waar ben ík eigenlijk gebleven?

De dagen kabbelden voort, het huis was netjes, de kinderen zaten in groep 4 en 5.
Hun wereld groeide — en ik?

Mijn man was veel weg. Maandag in overleg, dinsdag op pad, woensdag een lezing, donderdag wéér een avond vol.
En vrijdag? Zat ook al vol.
Zaterdag… hetzelfde liedje.

Het voelde alsof ik tussen de regels van het gezinsleven was gevallen.

Ik had mijn wortels in het zuiden, maar hoe ik ook mijn best deed… ik vond geen aansluiting in het hoge noorden. Geen echt thuisgevoel.
Toch borrelde er iets in mij: een diepe drang om te creëren, om van betekenis te zijn. Maar hoe? Waar?

TOT DIE ENE AVOND

De avond dat alles kantelde.

Opnieuw hoorde ik hoe zijn week eruitzag. En weer voelde ik het opkomen — die allesomvattende machteloosheid, het verstikkende besef dat ik vastzat in een situatie waar ik geen grip op had.

Maar deze keer deed ik iets anders. In plaats van weg te zakken in eenzaamheid, kroop ik achter de computer.

Er gebeurde iets.
Een innerlijke kracht brak los — onmiskenbaar, niet langer te negeren.
Een resoluut besluit vormde zich, glashelder en onvermurwbaar:

“Als ik geen aansluiting vind, dan ga ik vanaf nu volledig mijn eigen weg!”

TRANEN STROOMDEN OVER MIJN WANGEN TOEN IK BEGON TE SCHRIJVEN

Ik stelde mezelf vragen, hardop en zonder terughoudendheid:
Wat kan ik? Waar gaat mijn hartje van stralen?

Het voelde alsof een oerverlangen rechtstreeks bij me aanklopte.
En diep vanbinnen wist ik het:
Ik wil van betekenis zijn.
Maar hoe? Wat kon ik doen?

De vraag brandde in al mijn vezels.
En toen was daar het antwoord. Luid en duidelijk.
Iets met kinderen. Iets creatiefs.

Vrijwel direct daarna gebeurde er iets bijzonders.
Het magazijntje achter de winkel van mijn man kwam vrij.
Mijn hart maakte een sprongetje. Dit was het.
Ik voelde de mogelijkheden oplichten — een eigen plek voor creatieve expressie, waar ik al zo lang naar verlangde.

Alsof het allemaal al besloten was, ontmoette ik kort daarna Jan Hallema.
Hij stelde voor om een foldertje te maken (iets waar ik hem nog steeds eeuwig dankbaar voor ben).

Een prachtige samenloop van bijzondere momenten.

Zo ontstond Atelier Het Kleine Huis – en daarmee ook de allereerste creatieve wintercursus voor kinderen.

Met een kacheltje (want oh, wat was het koud in dat magazijntje!) en de winterjassen nog aan, begonnen de kinderen en ik.
Lachend, ontdekkend, met koude handen maar warme hartjes.

EN NU?
Als ik rondkijk, sta ik midden in het leven.
Omringd door kleur, creatie en verbinding.
Wat begon als een noodzaak, werd mijn levenspad.

De vreugde die het mij en ons geeft… de dankbaarheid…
die wil ik delen.

Voel je welkom.
Of je nu, net als ik toen, zoekt naar betekenis,
of simpelweg verlangt naar schoonheid en verstilling —
hier mag je zijn wie je bent.

ATELIER HET KLEINE HUIS / FRANEKER
Gespecialiseerd in TRANSPARANT VILT & ECOPRINT
Workshops, retreats, ecoprint doe-het-zelf pakketten.
En een webwinkel vol zijde, wol, vezels, tannines, natuurlijke verfstoffen en verwondering.

En waar ik ook zo trots op ben:
✨ Importeur van Landscapes verf
voor zijde, wol, katoen en linnen.

Het is ook zo gunnen…