ALS EEN UITBARSTING VAN VERLANGEN EN ZUIVERE BEZIELING DIE WIL OPENBAREN …

Creativiteit is niets anders dan het zien van mogelijkheden …

Die ene kleur toevoegen die het hele werkstuk ophaalt.
Dat ene woord weg laten, waardoor het gedicht krachtiger wordt. 

 
Het risico nemen finaal op je bek te gaan, met als gevolg opnieuw te moeten beginnen, een andere weg in te slaan, om dan opeens tot de oplossing te komen die dat ultieme kunstwerk creërt.

 
Wanneer ik vilt bedenk ik me weleens dat het werkstuk al weet hoe het eindresultaat er uit gaat zien.

Het enige wat ik hoef te doen is mij de weg de weg te laten wijzen,   de wol losjes in mijn vingers te nemen en over het werkstuk laten glijden. 

 
Ik volg de lijnen van de vezels, speel met het materiaal en dans met de mooiste zijde…

Het stroomt ongedwongen,
als een uitbarsting van verlangen en zuivere bezieling die wil openbaren …

 
Ik kijk naar mijn werk,
kwartjes vallen, verbindingen worden gelegd… het valt stil.

Iedere vezel in mijn lijf weet,
dit ben ik, dit voelt goed, dit klopt! 

 
Eindeloze mogelijkheden dienen zich aan …