OP HET LIJF GESCHREVEN

Durf ik het wel? Kan ik wel in een groep vrouwen socialiseren een week lang?

Ik had die onweerstaanbare JAAA IK GA gevoeld om deel te nemen aan de masterclass Identity op Cyprus, gegeven door Vilté Kasnauskaité … maar oh die sociale angst van mij … en kan ik er zomaar een week tussenuit ? ( vol draaiend gezin met jonge kinderen )

De aantrekkingskracht om wel te gaan overwon, ik had er zelf voor gespaard, dat wilde ik ook, ( dat gaf mij de vrijheid om zelf te beslissen ) en daar ging ik dan … volgend aan mijn JA IK GA …

Een week lang werken aan 1 jurk van vilt voor mijzelf. We leerden veel over vilttechnieken, over natuurlijk verven en hoe vorm aan te brengen in je jurk.

Wat was het spannend en bijzonder tegelijk. Tesamen met vrouwen van over de hele wereld werkten we aan de vilten jurkjes op het balkon van het hotel met uitkijk op de zee. Wat had ik een adrenaline en plezier om er gewoon al te mogen zijn.

Vilté Kasnauskaité stelde ons de vraag … ‘What is your queen?’
Kies je voor de structuur in je jurk, of ga je voor de vorm, of laat je juist de kleur voor je jurk het meest naar voren komen?

Het zette mij tot nadenken … what is my queen, waar ga ik eigenlijk voor?
Welke kleur zal ik kiezen, welke vorm, welke structuur zal het worden voor de jurk die mij zo zal passen. Ik kwam er maar niet uit.

Deze foto is gemaakt op de laatste dag. Fotoshoot op de boot, tesamen met alle wereldse vrouwen, met ieder in een zo eigen en passend jurkje.

Die ene vraag bleef mij nog steeds bezighouden. What is my queen? Niet de structuur, niet de vorm en ook niet de kleuren voor de jurk die mij zo zal passen. Maar wat dan wel?

De fotograaf riep mij, ‘Kom je op de foto Rachel‘… Wat je niet ziet op deze foto is dat ik op torenhoge hakken en met knikkende knieën erheen liep, in een jurk die nog nat was ( net uit de rol ) en die in lengte 1 meter langer was dan mijzelf ( had weldadig met zijde gewerkt en was vergeten dat zijde niet meegaat in de krimp).

En nu komt het 🤪
Een van de torenhoge hakken bleef haken in de zijde en het scheelde niet veel of ik werd ten aanziens van al die wereldse vrouwen gelanceerd in het water om voorgoed door de zwaartekracht van de meterslange jurk te zinken naar de zeebodem van de oceaan.

En toch was het in dit alles veranderend foto moment dat ik helder voor ogen kreeg wat mij wel zal passen.

Met een sierlijke beweging heb ik alles van hoe het hoort en hoe het moet en waar het aan moet voldoen overboord gegooid en in volle glorie gekozen om alleen nog maar te gaan voor die heerlijke fabelachtige fantasie waar ik zo van hou en die mij op het lijf geschreven is.

En nog geeft het mij dat fantastisch gevoel …