ZO’N JURK ZOU IK WEL WENSEN …

ZO’N JURK ZOU IK WEL WENSEN …
.
Pelerine kijkt mij aan dromerige verwachtingsvolle elven ogen.
Voor ons ligt een zachtroze. verfijnt, haast vergaan kantachtig blaadje van wat ooit een roos was.
Zo’n jurk zou ik wel wensen?

We staan aan het begin van de wol driedaagse handgeschreven vilt.
Het rozenblaadje krijgt een zichtbare plaats midden in de ruimte,
het enige dat ik weet is dat er iets moois zal ontstaan.

We gaan zacht verwonderen … volgen het lijnenspel. ..
we gaan creëren en heerlijk manifesteren …
We gaan gewoon doen wat we het liefst de hele dag doen.

Vanuit het niets ontstaat er als vanzelf iets …
Iets moois …

Het tere rozenblaadje ontpopt zich tot een dansende betoverende uitstraling
bovenop de tafel midden in de tuin …

Dank je wel Pelerine …
Voor alles en nog veel meer …
Gewoon omdat het onverwachts zo blij maakt …
Rachel
.

Geef een reactie